تحلیل جامعه شناختی زباله ریزی در بین گردشگران (مطالعه موردی: استان مازندران)

امروزه زباله پراکنی به عنوان یکی از مهم ترین مسائل زیست محیطی، اجتماعی و زیباشناسی در سراسر جهان مطرح است. زباله پراکنی مصداقی است از بی نظمی اجتماعیشهروندان، در حوزه ی شهروندی محیط زیست که موجب تشدید مسائل مربوط به زباله در فضاهای شهری و عمومی شده است. به همین خاطر، هدف تحقیق حاضر بررسی جامعه شناختی زباله پراکنی در بین گردشگران استان مازندران و عوامل مؤثر بر آن، با رویکردی تلفیقی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار سنجش آن پرسشنامه ی محقق ساخته است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی گردشگرانی داخلی است که در تابستان 1393 وارد استان مازندران شده­اند. حجم نمونه ی آماری بر اساس فرمول کوکران تعداد 385 نفر برآورد شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، به طور تصادفی (نمونه ی در دسترس) در بین گردشگران کنار ساحل، پارک های جنگلی استان مازندران جمع آوری گردید. در این تحقیق نظریه ی تلفیقی تری اندیس در مورد رفتار (tib) به عنوان چارچوب نظری است. نتایج تحقیق نشان داد که رفتار زباله پراکنی با متغیرهایی چون نگرش زیست محیطی، ضعف هنجاری، عدم احساس مسئولیت، احساس منفی نسبت به زباله، زباله پراکنی از دیگران، عادت، گمنامی، فقدان خدمات رابطه ی معناداری دارد. نتیجه آزمون مدل ساختاری نشان می دهد که متغیر های فوق توانستند 37 درصد از تغییرات رفتار زباله پراکنی را تبیین کنند.